I miejsce: Jakub Pietrzak – „Gadka Sztuka”, Opacz Kolonia
Praca szczególnie wyróżnia się na tle nadesłanych prac konkursowych. Autor zaproponował komiksową sekwencję, w której w sposób pomysłowy i dowcipny nawiązał do generowania obrazów przez sztuczną inteligencję. Inspiracją stał się prompt, czyli informacja z poleceniem dla AI. Autor bawi się tą scenką, wprowadzając, jakże cenny w sztuce, element ironicznego dystansu i humoru. Mini-komiks pokazuje tradycyjne przybory rysunkowe wyrażające swój podziw dla „Robutka” i AI, ale nad całą sytuacją „panuje” zza kadru autor będący jednocześnie redaktorem prompta oraz ilustratorem scenki. Można zadać sobie pytanie, czy i kiedy humor i ironia staną się środkami stosowanymi przez AI? Jako ilustrator autor wykazuje się bardzo dobrym opanowaniem formy plastycznej – świetnym rysunkiem, wyczuciem kolorystycznym i kompozycyjnym, jak również elastycznością formy – jury było pełne uznania dla rysunkowych pastiszów znanych obrazów zestawionych z naiwną stylistyką scenki z Robutkiem.
II miejsce: Piotr Nowosielski – „Kolejny Etap”, Biała Podlaska
Jury szczególne uznanie wyraziło dla koncepcji i formy plastycznej pracy bazującej zderzeniu klasycznej kompozycji i tematu z elementem surrealizmu i groteski, dostrzegając w tym czarny humor i groteskę spod znaku Rolanda Topora. Praca nawiązuje do klasycznego dzieła renesansu – rysunku witruwiańskiego człowieka Leonarda da Vinci, uchodzącego za symbol łączenia sztuki z nauką, w którym artysta prowadzi studia nad proporcjami ludzkiego ciała. W ujęciu autora „Kolejnego etapu” renesansowy ideał humanizmu zostaje poddany zapytaniu i wyraża towarzyszącą nam niepewność – w jakim stopniu humanistyczne wartości znajdą przełożenie w świecie współtworzonym przez AI? Element niedopowiedzenia i niepokoju wprowadzają dodane do kompozycji „krzyczące” dłonie, jak również zderzenie cyfrowego obrazu z niedoskonałą, analogową obróbką.
III miejsce: Aleksandra Rola – „Przyszłość nadchodzi…”, Warszawa
Uznanie jury wzbudziła pomysłowość koncepcji oraz minimalizm i oszczędność środków, za pomocą których artystka stworzyła pracę o silnym przekazie emocjonalnym i intelektualnym. Za pomocą prostego gestu – pozbawienia twarzy postaci z klasycznych obrazów Leonarda da Vinci i Vermeera – artystka stawia pytanie o nadchodzącą przyszłość i rolę sztuki, które staje się jednocześnie pytaniem o przyszłość człowieka. Dzięki użyciu odpowiednich środków formalnych praca wydaje się łączyć przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Minimalistyczna czarno-biała syntetyczna forma w której ukazane zostały klasyczne obrazy nawiązuje do pop kultury (komiksy, wlepki i graffiti), uosabiając współczesny dialog kultury masowej z tradycją. Odarcie pięknych kobiet z twarzy nosi znamię gestu rewolucyjnego i radyklanego, przenosząc nasza uwagę w nadchodzącą przyszłość. Czy będzie ona rewolucją? Jak radykalnie zmieni nasze życie?
Nagroda dodatkowa: Marta Kozłowska – „Human After All”, Jedlicze
Jury doceniło pracę za niezwykle głęboką refleksję nad relacją między technologią a człowieczeństwem, wyrażoną poprzez nawiązanie do klasycznego motywu piety. Android trzymający umierającego mężczyznę ukazuje nie tylko kruchość ludzkiego życia w kontraście do trwałości technologii, ale również skłania do pytań o granice empatii i współczucia w świecie przyszłości. Kompozycja łączy estetykę nowoczesności z klasycznym podejściem do sztuki, podkreślając delikatną równowagę między człowiekiem a maszyną. Praca zmusza do refleksji nad tym, czy technologia może zastąpić ludzkie uczucia i stać się integralnym elementem naszego życia oraz śmierci.